Lonnekerberg, de stuwwal, ondergrond. Veel maquettes en zo voor gemaakt ( zie ook Wetropolis), maar vandaag gewoon op de achtergrond meehelpen bij ZT , naast de ijsbaan in Lonneker.
In het K&L winkeltje (Voortsweg 500 Enschede) heb ik nog wat van de stapeldoosjes neergezet. Why not, ik kan ze nu met de laser mooi bijmaken als daar behoefte aan is. Hieronder een ander doosje, hierin kunnen de visitekaartjes mooi mee.
Ook een paar nieuw ontworpen kartonnen krukken mee, voor het Balkonfestival nodig. Die kan ik nu mooi even uitproberen. Verschillende modellen, zijn ze bestand tegen gebruik of alleen maar mooi?
Wow! Opnieuw genomineerd voor “beste docent IDE”. Vorig jaar werd ik het net niet, nu opnieuw een kans. Dit gaat over mijn docentschap voor het Bachelorvak Discovery aan Industrieel Ontwerpen aan Twente Universiteit. Een vak wat ik zelf zo’n 15 jaar geleden ook heb gevolgd. Mooi om dan nu zelf voor (of in) de klas te staan. Het is wel heel anders geworden dan hoe de vorige docent het een aantal jaar heeft gegeven. Het vak is bovendien nog verder aan het groeien, althans hoe het gegeven wordt. Ik stuur de studenten vooral aan op zelf ontdekken, verrast worden, veel dingen maken, samenwerken met elkaar. Ik leg ook de relatie iedere keer met het ontwerpvak en ontwerppraktijk en geef ze daarvoor bruikbare tools. Sommige studenten gaan helemaal los, andere vinden het moeilijk. Maar ik geloof dat ze vooral mijn enthousiasme en inzet waarderen.
Wie weet dus, en op 4 april is de ceremonie. Duim voor me 🙂
After five years the Wetropolis project is ( as good as) finished. And the TwenteUniversity Discovery classes and the Saxion Fieldlab are finished for this school year as well. Teaching will continue in the fall but for now i have the luxury of sitting down, looking back, and do things without a hurry or stress.
Actually, I am picking up the first jobs again. It is good to notice, while working with the laser, I still have my skills of making accurate laser cuttings. Which is satisfying of course. But above all I have time again to do something without a predefined result. Like drawing or tinkering. Even though I liked the teaching and coaching work and I got good results with it, it is good finding my way while working, following my intuition and experience and not a predefined goal.
So I’m happy for now, and curious where I will end up next. I do expect specific things, such as lasercutting, drawing, and very probably also making my first steps in ceramic designing ( my girlfriend is ceramist :-). And there is a boat in the north that has to be painted and which requires some small repairs as well. I am looking forward to go to the Frisian lakes and do the same as with my sketch pad: sail away, see where the wind will bring me. Or going on a bike trip, not knowing where i will sleep that night.
several presentation were made, they show progress from working with Algemene Hoogtekaart Nederland, Photoshop , Tracing software en QGIS but many principles stay the same in the various presentations. They were recycled and adapted for new groups, questions.
Van hier……
Lees de verschillende presentaties maar eens door.
Dit bedoelen ze met steile leercurve:
De eerste kennismaking met AHN was met de typerende gekleurde hoogtekaarten op de site. De vertaling van blauw-gele kaart naar een 3D model ( in Rhino) was ook een hele klus, via sampling en calibratie in Rhino en Grasshopper. Het werkte wel, maar onnauwkeurig en ook erg tijdrovend. Bellen met de makers van de site hielp niet erg, maar ik had ook nog geen idee hoe het aan te pakken. Een handleiding voor beginners is ver te zoeken, dat moet worden gezegd. Je moet het zelf uitzoeken.
2019: AHN online heeft dus een mooi ogende, intuitive maar lastige verwerkbare hoogteverdeling: blauw is laag, geel is hoog. Maar hoe hoog? Hoe zet je dat om naar absolute hoogtes? Zonder het kostbare Arcgis te hoeven aanschaffen? Beginnersvragen. later bleken de AHN bestanden te kunnen worden gedownload en bewerkt. Als je maar weet hoe en waar. En hoe ze te verwerken…..
2020: QGIS ontdekt. Open source, gratis. Maar met een steile leercurve, dat wel. Niettemin zeer bruikbaar. Binnen QGIS worden de geotiff bestanden wel op hun goede positie geplaatst itt photoshop waar plakken en schuiven nodig was , een hele klus. Een hele verbetering is het omzetten van de 16 bits geotiff naar 8 bits greyscale kaarten. Binnen QGIS kon een kaart eenvoudig worden gerenderd naar zwartwit, wat een heel goede basis was om een 3D hoogtemodel mee te maken in Rhino. Wat vervolgens verder kon worden bewerkt. Dat is ook nog een hele klus maar oefening baart kunst.
Zo, dat was 2022. Ik dacht een lekker rustig, normaal najaar te hebben. Corona voorbij, terug naar normaal. Integendeel.
Van zeilen en lekker ontspannen was al niet veel gekomen deze zomer, de boot moest de wal op voor een reparatie waar ik meerdere weekeinden in de zomer mee bezig was. Wel nog een mooi weekeindje met een mooie zonsondergang op het Sneeker meer. Maar dat was het dan.
En toen ging het los. Gezondheidsproblemen van mensen dicht bij me, met veel bezorgdheid en onzekerheid daarover. College Discovery aan studenten (IDE Utwente) geven aan en Fieldlab (Saxion) werkgroepen die vier keer per week in Wowlab moeten worden begeleid. Het Wetropolis project afronden. Pittig. Een onwillige hielspoor die opspeelt en veel pijn geeft.
Inmiddels is het 2023, met de ziekte gaat het een rustiger kant op, de colleges lopen goed en de studenten hebben hun draai gevonden. Het project is in de rapportagefase. Hielspoor is eruit gewandeld en gefysiood, inmiddels loop ik weer goed. Nog even doorpakken.
Ergens in februari kan ik dan weer meer tijd geven aan tekenen en werken met metaal (hoop ik), wat Arduino projectjes, spelen met frees en laser. Of misschien gewoon een weekje vakantie houden? En dan is het alweer tijd om de boot zomerklaar te gaan maken. Hopelijk dit jaar wel een paar weken varen en fietsen, of wandelen, in de bergen, heerlijk vooruitzicht.
Twente University Discovery (industrial design engineering).
camera obscura
Discovery: discovering images, shapes, and what to do with those discoveries. I really like this approach, make students dive into a picture, observe, process it. Third season now, and i’m getting more used to working with 120 students. Quite a group. The trick is to avoid too much administration and correction work, commenting on the homework (takes too much time) but to do that class based and engage students so that they help each other. My task to steer, guide, pick out special cases and wok that can be used as an example.
Het is vakantietijd, opruimtijd, uitrusttijd. De tijd van lekkere, lange dagen en ongestoord door kunnen prutsen. Geen vergaderingen, beoordelingen, les klaar hebben voor maandag. Even tijd en ruimte om een boek te lezen, over Ukraine, over grondwater, over auteursrecht. Ik hoef niet gelijk wat mee, maar wil er wel het fijne van weten, of er gewoon wat meer van weten. Er is genoeg om meer over te willen weten; de kunstenaars situatie na Corona, Fair Pay, werkomstandigheden, meer weten over intellectueel eigendom. Of over de landbouw: water vasthouden op de hoge zandgronden, stikstof, energie. Meer dan genoeg voor een jaar studie en projecten.
Maar nu is het zomer, en de druk is er even af. Komende oktober een expositie over de vormen van de rivier in de openbare bibliotheek en het komende semester meer doen met visualisaties samen met de Saxion studenten. Voorbeelden van grondwater en visualisatie genoeg, eens zien wat er mee kan. Laat de goeie ideeën opborrelen, neem daar de tijd voor. Verder zorgen dat er tijd voor niks is, voor niksen. Misschien is dat wel het moeilijkste voor mij: niks doen.
Opmerkelijk hoe snel zo’n tijdje aan niks denken opgevuld wordt met allerlei ideeën, voor ik het weet buitelt het alweer over elkaar. Dat is niet niks, maar de gewone drukte. Niks doen is nog best wel hard werken, een alertheid om die rust en ruimte te bewaren. Het is zo ingevuld met klusjes: zeilen en uitwaaien kan zomaar veranderen in een nieuwe roerkoker maken met alle afspraken van dien. Een keramiek oven controller maken. Gaat ook tijd in zitten.
De kunst is toch om dat allemaal een beetje op een afstand te houden, en te mijmeren over deze dingen die kennelijk vooral bezig zijn met mijn gedachten veel te druk te houden. Daarbij en passant ook die dingen bijhouden of misschien wel herontdekken die ik echt belangrijk vind. Niet met een agenda of een project leven betekent niet gelijk geen prioriteiten hebben.
Na een tijd zonder veel inspiratie of zin om te bloggen of achter de pc te zitten, nu toch weer op kleine schaal aan de slag met activiteiten buitenshuis, met meerdere mensen. Met terugwerkende kracht komen er nog wel meer blogs, maar deze gaat over een leuke activiteit dit weekeinde, waar ik naar uitkijk. Het is weer even wennen, maar dat gaat denk ik snel genoeg.
Dit is zo anders dan werken met zoom, online. Het is net als het eerste echt lekkere Italiaanse ijsje van Talamini: nu weet ik weer wat ik heb gemist.
Bouwen met kinderen. Voor het balkonfestival gaan we kleine balkonnetjes maken. Een aantal ervan worden over een maand uitgewerkt om bij het balkonfestival gebrukt te worden als “vip-boxen”
Balkon. Kleine papieren modellen maken, schetsen. Om in de stemming te raken.
Uiteindelijk moet het bouwbaar zijn voor kinderen, en ze moeten er voldoende zelf in kwijt kunnen, kunnen ontdekken. Deze is te ver uitgewerkt, maar dat is niet erg, het is een goede aanleiding om met een aantal goed maakbare ideen te stoeien, in mijn achterhoofd te hebben dit weekeinde. Mijn huiswerk.
Kijk hier maar verder voor eventueel inschrijven ed. voor het balkonfestival
En zo was het ineens november. Mijn aandacht ging naar heel andere dingen, naar Corona, naar project Wetropolis, gelukkig ook naar de zeilboot in Friesland. En naar een andere inrichting van het atelier. Dat moest, want ik begon vast te lopen met mijn werk tussen de volle kasten, in de weg staande laser, teveel zooi van afgelopen 15 jaar had zich verzameld. Het atelier moest sowieso ruimer worden opgezet om groepjes studenten corona safe te kunnen laten werken. Plan gemaakt, eerst op papier en alles inmeten. past het? Al met al een maand eraan gewerkt, het had nogal wat voeten in aarde.
De laser is verplaatst. De frees, op een mobiele tafel met wielen. De tafel zelf weegt al 500 kg, moest dus stevig worden. Lassen dus, leuke klus en ik kan het nog. Wandstelling eruit waarop jaren spul lag, dat kon ook elders worden opgeslagen, jammer om werkruimte als opslagplek te gebruiken.
Na een dikke maand, veel ritjes met de bakfiets naar huis (zolder is opslag geworden) , naar de vuilnisbak en oud papier, Het atelier is daardoor Corona bestendiger gemaakt met ruimte, voldoende afstand tussen de werkplekken, meerdere werkbanken. De laser en de frees staan nu mooi naast elkaar en na een paar maanden ermee te hebben gewerkt is het duidelijk een prima ingreep geweest. Weliswaar zijn een heleboel voorbeelden nu niet makkelijk meer bereikbaar, maar het is hier geen museum maar een werkplaats. Ik blijk met ruimte beter te kunnen werken dan met heel veel dingen om me heen die me eerder tegenhouden dan verder helpen. Wat er wel staat zijn een paar mooie ingelijste afdrukken, en daar kijk ik regelmatig naar.
Een leuke klus was een paaar zware kisten op de kast te zetten zonder kraantje. Met blokken en stukje bij beetje hoger, hoger, hoger lukte dat bovenwegl goed. Ze staan nu mooi bovenop de kast, in een goede verhouding. Alle zooi op de kast eraf, en mooie kisten erop.
Maar er is nog veel meer gedaan. Veel aan maquettes van de Ijssel gewerkt, om een echt werkend overstromingsmodel te bouwen. Dat heeft de nodige tijd gekost om van alles uit te zoeken. Het water heeft me deze zomer goed bezig gehouden. Langs de IJssel ook gefietsts, de Dinkel, de Vecht bron opgezocht, maar dat is voor de volgende blog.
In mijn werkplaats pak ik de draad weer op met het gewone werk. Tegelijk ben ik aan het kijken of de productie van de succesvolle Corona maskers opgevoerd moet of kan worden. Tekeningen, gemaakt in de stille tijd afgelopen maand staan klaar in een provisorische lijst. Ik had tijd om eens op andere manieren te tekenen en wat uit een boek (Drawing) te leren. Gelukkig zijn er in mijn vriendenkring geen heftige Coronazieken maar ik weet ook dat voor veel collega’s, met name in theater, de grote (financiele) klap nog zal komen. Het is surrealistissch om de veiligheidsmaatregelen uit te blijven voeren en tegelijk te zien hoe weinig zekerheid er is voor ZZP-ers, musici, kunstenaars. Tegenstrijdige gevoelens? Nou en of!
In Wowlab kan ik weer mensen op bezoek krijgen. Gisteren stonden Andre en ik uren te laseren voor een model van een nieuw beeld van hem. Dat is leuk want het gaat niet alleen om laserwerk, maar ook om collegiaal praten over het maken van beelden. Fijn, na een tijd weggeweest te zijn. Een Saxion student komt weer over de vloer om het stilgelegde water experiment in kader van Fieldlab weer op te pakken. Een grote maquette van de IJssel blokkert alle doorgang maar ik laat ‘m toch lekker staan, te mooi, te inspirerend. Het atelier staat weer propvol met werk in diverse stadia.
Wat is een goede tekening? Daar kom je achter door het te doen. Er is geen shortcut.
Twee goede boeken over gebruikt: werken met waterverf, een oude uitgave van Cantecleer, en Drawing, een uitgebreid boek over tekenen en teken technieken.
Beide boeken geven aan: neem er de tijd voor, veel oefenen, veel doen. Wat is een goede tekening? De auteurs geven maar summier aanwijzingen en leggen de nadruk vooral op zelf veel tekenen, doen, oefenen, kijken, herhalen. En weglaten, dat is wel een magisch begrip. Maar wát je dan moet weglaten, daar kom je pas achter door het veel te doen.
