Een papieren decor voor een eenmalige voorstelling in Enschede. Als je een papieren decor maakt moet dat niet op reis gaan, de kwetsbaarheid is te groot. Je kiest ervoor vanwege de uitstraling van het decor. Uiteindelijk vielen de panelen "op de wind" zachtjes voorover, de droom van Alice voorbij, wakker worden na Lewis Carrol's fantasie.
De voorstelling was de afsluiting van de cursus theatermaken van Concordia Kunst&Cultuur. Met een beperkt budget en tijd moest er een beeld neer worden gezet. Na veel gedoe en plakband met die onhandige kwetsbare schotten is het uiteindelijk toch gelukt om een goed beeld neer te zetten. De volgende keer misschien toch maar weer een decor van ijzer en staal, waar de acteurs mee kunnen gooien en smijten. Ik zoek altijd naar decors die de spelers inspireren, als het ware een eigen rol in het stuk vervullen, dat loopt wel eens uit de hand.
Gelukkig was er in dat jaar voor de cursussen ook een stuk waarbij 6 dunne berken het decor vormden, daar had niemand een probleem mee, Bloedbruiloft van Garcia Llorca. Maar tegelijkertijd werd ook aan Hoogspanning op locatie gebouwd, waarbij de berkjes berken met boomhutten werden en er een heel huis op de set werd gebouwd. Dat was een voorstelling die meer weg had van een filmset.